Teren będący przedmiotem opracowania znajduje się przy drodze łączącej wieś Góra
Ropczycka z miastem Sędziszów Małopolski.
Działka znajduje się przy sąsiednim zabytkowym założeniu dworsko-parkowym.
Historycznie przeznaczona była pod przydworski ogród warzywny. Geneza działki stała się podstawą
projektu, zarówno jako inspiracja projektowa, ale także jako nośna podstawa
planowanej narracji edukacyjnej, dotyczącej historii miejsca i praktyki agrarnej. Celem
projektu było zaproponowanie zróżnicowanej funkcjonalnie formy przestrzennej odpowiadającej tym
potrzebom, z wykorzystaniem istniejących walorów terenu, przy równoczesnej niwelacji
istniejących kolizji funkcjonalno-przestrzennych. Nowoprojektowany park ma być wizytówką miejsca i wprowadzeniem do zabytkowej części.
Działka jest obecnie mało eksponowana, a jej najbardziej widocznym elementem jest zabytkowy szpaler lip ciągnący się wzdłuż ul. Parkowej. Wejście na działkę od strony centrum następuje poprzez wąski klin, co
oceniać można jako komplikację przestrzenną. Wzdłuż tego klina działka sąsiaduje z
niewielkim osiedlem mieszkalnym tworzonym przez bloki po byłym PGR. Bloki stanowią
mało atrakcyjne tło dla przedmiotowej działki, generując konflikt na styku przestrzeń
publiczna – przestrzeń prywatna.
Projekt jest syntezą rozwiązań odnoszących się
do zdefiniowanych poziomów funkcjonowania przedmiotowego terenu. Jako poziomy te
wyszczególniliśmy kolejno:
a) poziom przestrzenny – dotyczący relacji działki z zabytkowym Parkiem Buczyna, wsią i najbliższym
otoczeniem
b) poziom funkcjonalny – związany z zaprojektowaniem spójnego z kontekstem funkcjonalnym
przeznaczenia przedmiotowej działki
c) poziom edukacyjny – koncepcja wykorzystania działki jako miejsca, a zarazem przedmiotu
edukacji historycznej, ekologicznej, agrarnej
d) poziom kulturowy – rola działki, jako miejsca integracji mieszkańców, o charakterze głównej
przestrzeni publicznej
e) poziom gospodarczy – związany z funkcjonowaniem terenu, jako potencjalnego źródła
przychodu dla gminy poprzez organizowanie w ramach działki różnorodnych wydarzeń
(również komercyjnych)
Głównym elementem projektowanego układu przestrzennego jest deptak szerokości 2,5
metra, ciągnący się przez całą długość działki (zapewniający wygodne mijanie się dwóch par
użytkowników). Deptak przebiega przez 5 stref funkcjonalnych i ostatecznie łączy się z istniejącym
Parkiem Buczyna. Strefy są ze sobą integralnie połączone, ale ich pewna niezależność wprowadza do
projektu różnorodność użytkowania i elastyczność względem różnorodnych potrzeb, tj. pozwalają
różnym użytkownikom na najbardziej atrakcyjny dla nich sposób użytkowania Parku, znalezienie w
nim swoich ulubionych miejsc, jak również dają możliwość dostosowania przestrzeni do
różnorodnych wydarzeń czasowych.
5 stref tworzących przestzreń parku to:
A. Strefa wejściowa ze ścieżką edukacyjną
Strefa wejściowa do całości założenia parkowego,
maksymalnie wykorzystuje skromną przestrzeń w
okolicy skrzyżowania. Strefa ta jest miejscem
wysiadania wycieczek autokarowych, gromadzenia
się zorganizowanych grup, punktem spotkań
pojedynczych osób, początkiem trasy zwiedzania
całości założenia parkowego.
B. Plac z pergolą
Pełni rolę uniwersalnej przestrzeni publicznej. Na co
dzień wyposażony jest w mobilne i nawiązujące
charakterem do trejażu ławki drewniane. Na końcu
placu znajduje się pergola wycinająca z perspektywy
kadr na znajdującą się w dalszej części łąkę
wielofunkcyjną (Strefa C).
C. Łąka kwiatowa wielofunkcyjna
Zgodnie z nazwą jest uniwersalną przestrzenią
przeznaczoną do różnorodnej rekreacji: leżenia,
piknikowania, opalania się, grillowania, zabaw
ruchowych, zbierania kwiatów, itp.
D. Sad z parkiem linowym
Przestrzeń ta składa się w istocie z trzech warstw:
-regularnej siatki drzew owocowych, swobodnie
prowadzonych ścieżek na poziomie gruntu i parku
linowego pomiędzy koronami drzew. Nietypowa i
atrakcyjna forma placu zabaw jest oczywistym
magnesem dla dzieci, a pośrednio dla ich dorosłych
opiekunów.
E. Ogród warzywny
Przestrzeń ogrodu warzywnego jest obok sadu
owocowego drugim elementem związanym z
akcentowaną coraz częściej ekoturystyką. W założeniu ma służyć edukacji
zwiedzających w zakresie kultywacji i uprawy roślin.
